Malarstwo Józefa Chełmońskiego w Muzeum Narodowym. Byliśmy! Widzieliśmy!
„W historii sztuki polskiej Józef Chełmoński należy do najwyżej cenionych malarzy, a jego twórczość zajmuje miejsce szczególne. Wykreowane przez niego wizje natury, widoki wsi i sceny z życia jej mieszkańców od przeszło stu lat są uznawane za kwintesencję „polskości” w malarstwie XIX i początku XX wieku. Chełmoński, romantyk, obdarzony żywiołowym temperamentem, ogromną siłą witalną i poczuciem humoru, tworzył w sposób instynktowny i intuicyjny […] Odznaczał się znakomitym zmysłem obserwacji i zdolnością zapamiętywania najbardziej ulotnych wrażeń, które następnie utrwalał na płótnie”.
Taki opis twórczości artysty znajdziemy na stronie Muzeum Narodowego – dziś (3 grudnia) sprawdziliśmy osobiście jak bardzo prawdziwe są słowa o autorze „Bocianów”. Podczas zwiedzania z przewodnikiem, podziwialiśmy najpopularniejsze płótna malarza. Zaciekawiła nas opowieść o trudnościach życiowych z którymi mierzył się Chełmoński, ale też o dobrych ludziach, którzy wierzyli w jego talent i dzięki nim miał możliwość kształcenia się w Monachium. Wybieraliśmy swój ulubiony obraz i przez moment zmieniliśmy się w krytyków sztuki, próbując dociec: co też mogło wzbudzić oburzenie publiczności, odwiedzającej warszawską Zachętę, gdzie po raz pierwszy w 1875 r. Chełmoński wystawił płótno pt.: „Babie lato”.
Zachęcamy Was do kontemplowania obrazów Chełmońskiego – nam udało się usłyszeć chrzęst śniegu pod końskimi kopytami.
Anna Adrich oraz grupa uczniów z klas: IIb, IId, IIe i IIIde
